Zabawy z całego świata

Planowana liczba odbiorców: 20- 25 osób - jedna grupa przedszkolna
Czas trwania: 45 min

Cele ogólne

zapoznanie z układem, kształtem, wielkością i specyfiką kontynentów (klimat, ludność, zabawy)

Metody

podające
ekspresyjne
ćwiczeniowe

Opis metodologii działań

Czas	Działanie osoby prowadzącej - opis	Działanie dzieci	Jakie metody zostaną zastosowane?	Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą?	Potrzebne materiały
5 min	Osoba prowadząca prezentuje dzieciom globus oraz mapę świata. Prowadzi z nimi rozmowę wg podanego niżej skryptu: Witajcie! Zobaczcie: przyniosłam dziś mapę i globus, by razem z wami zastanowić się, do czego służą te przedmioty. Jak myślicie, co pokazuje mapa i globus, co na nich jest zaznaczone na niebiesko, a co na zielono (żółto)? [Należy wskazać omawiane obszary.]	Dzieci z bliska oglądają mapę i globus, mogą go dotykać i rozmawiać ze sobą, wymieniając się spostrzeżeniami. Razem zastanawiają się nad odpowiedziami na pytania.	Oglądanie mapy i globusa, stawianie pytań i szukanie odpowiedzi.	Poznanie mapy i globusa, zdobycie wiedzy o tym, do czego służą i czego można się dzięki nim dowiedzieć.	Mapa, globus.
5 min	Pada pytanie osoby prowadzącej: Czy któreś z was wie, jak nazywają się duże lądy? (Wskazuje kontynenty) A może ktoś wie, jakie są nazwy kontynentów?	Dzieci, jeśli wiedzą, mówią o kontynentach, podają ich nazwy.	Metoda poglądowa.	Poznanie nazw kontynentów oraz ich kształtów na mapie.
8 min	W dalszej części warsztatu nauczyciel/-ka pyta dzieci: - A kto powie, na jakim kontynencie leży nasz kraj – Polska? - Zobaczcie, czy w Europie jest tylko Polska? - Zastanówcie się, czy w Europie wszyscy ludzie mówią w jednym języku? - Czy mają te same zwyczaje? Wiemy już troszeczkę o Europie, jak myślicie czym różnią się kontynenty? Nawiązując do odpowiedzi dzieci, zadaje kolejne pytania, np.: - Czy w Europie (np. w Polsce lub we Francji itd.) mieszkają ludzie pochodzący z innych kontynentów? - A czy w Afryce mogą też mieszkać ludzie np. z Polski, Indii, Francji? Osoba prowadząca prezentuje kolorowe plansze z podpisanymi nazwami konturami kontynentów: Europa, Azja, Afryka, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia, Antarktyda. Prosi dzieci o próbę odczytania, potem czyta nazwy z dziećmi, powtarza się to kilka razy.	Dzieci wspólnie zastanawiają się nad pytaniami i udzielają odpowiedzi. Wymieniają się spostrzeżeniami związanymi z mieszkańcami naszego miasta pochodzącymi z różnych stron świata.	Rozmowa, wymiana doświadczeń, wskazywanie na mapie świata Polski.	Zauważanie inności wokół siebie, traktowanie jej jako atut, który nas różni, ale nie dzieli, poznanie położenia Polski na mapie Europy.
5 min	Nauczyciel/-ka rozkłada na środku sali wyrazy z nazwami kontynentów. Każde dziecko wybiera jeden wyraz i kładzie go przy odpowiednim konturze (podpisane). Teraz już wiemy, jak nazywają się różne kontynenty. Ale czy potrafimy je ułożyć tak, by powstała mapa? Na początek spróbujcie odnaleźć na leżącej tu mapie kontynenty, które wam rozdam (osoba prowadząca dzieli dzieci na 7 grup i każdej wręcza kontury kontynentów wraz z podpisem).	Dzieci wraz z osobą prowadzącą odczytują nazwy kontynentów, przyporządkowują nazwy.	Nauka czytania globalnego.	Dzieci zapamiętują nazwy kontynentów.	Plansze z podpisanymi konturami kontynentów, karteczki z nazwami kontynentów dla każdego dziecka.
2 min	Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie odpowiedniego wyrazu do kształtu kontynentu. Osoba prowadząca mówi: Teraz już wiecie, jak nazywają się kontynenty, ale czy potraficie ułożyć je tak, by powstała mapa? Dzieli dzieci na 7 grup i każdej wręcza papierowy kontynent.	Każda z grup przykłada otrzymany kontur do tego miejsca mapy, gdzie znajduje się dany kontynent.	Układanie kontynentów na mapie	Dzieci zapamiętują nazwy kontynentów.	Kontynenty wycięte z kolorowego brystolu.
15 min	Po wykonanym zadaniu nauczyciel/-ka prezentuje kilka ciekawostek o kontynentach oraz zabawy z różnych stron świata: znane również w Polsce, ale pod innymi nazwami. Próby odgadnięcia tych nazw: Brazylia (Ameryka Południowa) - „Jabłko czy gruszka” Boliwia (Ameryka Południowa) - „Płyń, mój stateczku” Turcja (Europa) - „Kupcy, otwierajcie wrota”, a w Polsce: „Jaworowi ludzie"	Dzieci słuchają informacji prezentowanych przez nauczyciela/-kę.	Zabawy w parach, zabawy przy muzyce, zabawy w grupie.	Poznanie zabaw świata.
12 min	Następna zabawa pochodzi z Indii (Azja) i nosi tytuł „Rzeka słów”. Trzeba ustalić zakres słów np. zwierzęta, rośliny itp. Każdy podany wyraz musi zaczynać się na literę, na którą kończył się poprzedni, np. tygrys – szczur. Kto w ciągu 10 sekund nie poda wyrazu, odpada z gry. W Polsce także dzieci często grają w tę grę i nazywają ją „Podaj słowo”. Następna zabawa jest znana chyba wszystkim: „Ciepło - zimno”. Tak samo nazywana jest np. w Liberii w Afryce, tylko że osoba prowadząca nie chowa przedmiotu, lecz go dotyka. Wariant: miejsce ukrycia przedmiotu sygnalizuje się nie słowami, ale klaskaniem z różnym natężeniem, w zależności od odległości kryjówki. W Panamie w Ameryce Północnej dzieci lubią zabawę pt. „Ojciec Szymon każe”. Na środku koła stoi ojciec Szymon i pokazuje wymyślone przez siebie figury, które reszta uczestników musi wykonać, potem ojciec Szymon wybiera zmiennika. W Polskich przedszkolach dzieci bawią się w tę zabawę, ale pod nazwą „Jeż”. „Cornavalito” - to taniec pochodzący z Boliwii w Ameryce Południowej. Na zakończenie nauczyciel/-ka pokazuje jeszcze jedną zabawę: „Wspólne cechy”. Dzieci stoją w różnych miejscach sali, na hasło każde szuka osoby, która np. ma oczy tego samego koloru, lub element ubrania w tym samym kolorze itp.

Opracowała Agnieszka Konaszyńska, Helena Petryszyn (Przedszkole nr 36)