Jak przedstawiać dzieciom życie rówieśników w innych krajach?

Edukacja globalna stosuje aktualny i obiektywny opis ludzi i zjawisk, nie utrwala stereotypów. Powinna umożliwiać uczącym się wrażliwe rozumienie punktów widzenia i uczuć innych, w szczególności osób należących do innych grup, kultur, narodowości.

Wybór źródeł - rzetelne materiały, uważność na niepowielanie stereotypów

Podstawową zasadą jest korzystanie z wiarygodnych źródeł oraz przytaczanie aktualnych i sprawdzonych danych. Jest to szczególnie ważne w odniesieniu do krajów globalnego południa, gdyż dzieci w Polsce mogły już przed zajęciami spotkać się z potocznymi przekonaniami, odnoszącymi się bądź do etniczności, folkloru – widzianych jako prawda o całym kontynencie, bądź obrazami dzikiej przyrody parków narodowych, bądź przekazami o katastrofach naturalnych czy humanitarnych. Edukacja globalna nie jest wiedzą potoczną - jest wychodzeniem poza nią, poza treści, z którymi dzieci i tak się spotkają - w mediach, w rozmowach z dorosłymi, w książkach, w stereotypach wpisanych w codzienny język. Edukacja globalna ma wychodzić poza z góry przyjęte założenia, pokazywać prawdziwe perspektywy, z poszanowaniem godności pokazywanych osób i ich prawa do przedstawiania własnej perspektywy.

Osobiste historie, prawda przekazu

Edukacja globalna oddaje głos ludziom, których sytuację prezentuje, nie opiera się na domysłach i wyobrażeniach.

Jeśli będziemy chcieli przybliżać dzieciom życie rówieśników z krajów globalnego Południa rekomendujemy, aby sięgać do prawdziwych teksów i wypowiedzi. Relacje z pierwszej ręki najlepiej zilustrują temat oraz pomogą go lepiej zrozumieć; budujemy też w ten sposób płaszczyznę prawdziwego dialogu.