Osoba prowadząca wita dzieci i informuje, że listonosz przyniósł do przedszkola paczkę zaadresowaną do grupy. Osoba prowadząca wyjaśnia dzieciom, skąd nadeszła paczka, podając miasto i kraj jej pochodzenia. Dwoje chętnych dzieci otwiera paczkę i wyciąga wszystkie elementy jej zawartości. Osoba prowadząca odczytuje dzieciom list od Abdullaha – nadawcy paczki. (zał. nr 1) Osoba prowadząca pyta dzieci:
Z jakiego kraju i jakiego miasta pochodzi chłopiec?
Co lubi robić, jak spędza czas?

Dzieci z pomocą nauczycielki próbują odnaleźć na mapie/globusie kontynent afrykański, Maroko oraz miasto Szefszawan, a także Europę, Polskę i Wrocław. Ustalają odległości między państwami i miastami, porównują wielkość Maroka i Polski poprzez tworzenie pętelki ze sznurka obrazującego obwód obu krajów.

Dzieci słuchają listu. Rozmawiają na temat jego treści.
Odszukują na mapie/globusie Afrykę, Maroko i Błękitne miasto oraz Europę, Polskę i Wrocław.

Czytanie z włączeniem dzieci do rozmowy.
Metoda zadań do wykonania: praca z mapą/globusem.

Poznanie życia Abdullaha, wyszukiwanie analogii pomiędzy doświadczeniami własnymi a doświadczeniami chłopca.
Umiejętność wskazania na mapie Afryki oraz Maroka i Szefszawan oraz Europy, Polski i Wrocławia.

Paczka (list, pudełeczko z zadaniami, płyta CD z prezentacją, serweta z daktylami, puzzle z symbolem Islamu, przepis na herbatę, herbata i mięta).
Mapa/globus.
Tekst listu.

Osoba prowadząca pokazuje dzieciom pudełeczko z zadaniami od Abdullaha. Wyciągnięte zostają karteczki z numerkami 1,2,3.

Zadanie 1: zmierzenie tasiemką obwodu granic Polski i Maroko.

Zadanie 2: Zmierzenie tasiemką odległości między Wrocławiem a Szefszawan.

Zadanie 3: odszukanie i zmierzenie miejsca, w którym oba kontynenty znajdują się najbliżej siebie.

Chętne dzieci odszukują wśród zagadek karteczek z numerkami 1,2,3.
Chętne dzieci za pomocą tasiemki mierzą obwody podanych krajów, odległość między Wrocławiem a Szefszawan; odszukują miejsce, w którym Afryka i Europa leżą najbliżej siebie – mierzą odległość tasiemką.

Metoda zadań do wykonania.

Uświadomienie dzieciom, że to, co wydaje się dalekie, wcale aż tak dalekim nie jest i że „odległą” Afrykę można zobaczyć gołym okiem z Europy.
Przełamywanie stereotypu kontynentu afrykańskiego jako bardzo odległego, niedostępnego i „dzikiego”.

-globus
-sznurek
-mapy
-karteczki z zadaniami

Osoba prowadząca odczytuje treść 4 zadania: zobaczcie, jak wygląda moje miasto i kilka ciekawych miejsc w moim kraju.
Prezentacja Błękitnego Miasta.
Ciekawostka: jeden z polskich podróżników publikujących swoje wspomnienia z podróży i zdjęcia (www.obiezyswiat.pl) p. Tadeusz opisał mieszkańców Szefszawan jako nielubiących zdjęć – miasto odwiedza bardzo dużo turystów i na każdym kroku słychać głosy mieszkańców Błękitnego Miasta, którzy mówią „no foto” („fotofobia”), nie pozwalając w ten sposób na fotografowanie siebie i swoich dzieci.

Oglądanie prezentacji.

Przekaz informacji o Maroku i Szefszawan przez oglądanie prezentacji.

Poznanie miasta ,w którym mieszka Abdullah, zaprezentowanie targowiska i zwyczajów Marokańczyków.
Zwrócenie uwagi na respektowanie praw mieszkańców miast, które odwiedzamy – jeśli chcemy zrobić zdjęcie, zawsze musimy zapytać o zgodę osobę, którą chcemy sfotografować.

Płyta CD z prezentacją.

Osoba prowadząca zaprasza dzieci do wspólnej zabawy przy rytmach marokańskiej muzyki.

„Na całym świecie, na Północy i na Południu, na Wschodzie czy Zachodzie dzieci bardzo lubią się bawić. Pobawmy się w zabawę, która nazywa się: Taniec z chustami.” Zabawa rozpoczyna się od swobodnego tańca z chustami w rytm muzyki, na pierwszą przerwę w muzyce dziecko tworzy samodzielnie figurę/posąg z zastrzeżeniem, że tylko jedną nogą może dotykać ziemi. Na drugą pauzę szuka osoby do pary i wspólnie tworzą posąg z zastrzeżeniem, że tylko 2 z ich wspólnych 4 nóg mogą stać na ziemi i przynajmniej 1 z 4 rąk musi być uniesiona ponad głowę. Na trzecią pauzę wszystkie dzieci tworzą jeden posąg z zastrzeżeniem, że przynajmniej 7 z wszystkich nóg muszą być uniesione nad dywan, 2 pupy muszą dotykać dywanu, a 2 głów nie może być widać. W zależności od wieku dzieci instrukcje są bardziej lub mniej skomplikowane.

Jak czułyście/czuliście się, wykonując posągi? Jak tworzyło wam się posągi samodzielnie, jak w parach, a jak z całą grupą? 

Dzieci tańczą swobodnie z chustami w rytm marokańskiej muzyki. Podczas przerw tworzą figury wg podanych zaleceń.
Wypowiadają się podczas rozmowy podsumowującej zabawę.

Zabawa muzyczno-ruchowa.
Rozmowa kierowana na temat wrażeń z zabawy.

Rozwijanie umiejętności pracy w zespole, integrowanie grupy – wskazywanie jak wiele pomysłów może się zrodzić, gdy działamy w większej grupie – figury wychodzą ciekawsze, jest więcej możliwości do zaprezentowania zadania.
Rozwijanie inwencji twórczej oraz umiejętność rytmicznego poruszania się.
Zapoznanie z muzyką jako elementem kultury marokańskiej 

Płyta CD z muzyką z Maroko

Rozmowa o religiach.
Osoba prowadząca wraca do treści listu. Pyta dzieci: Kto pamięta, jak od poranka do popołudnia spędza czas Abdullah? Jak spędzają czas jego koleżanki i koledzy? Do jakiego przedszkola chodzą? Kto pamięta, czego dzieci uczą się w jednym i drugim przedszkolu? Usystematyzowanie wiadomości: Abdullah chodzi do przedszkola koranicznego, gdzie uczy się czytać, pisać, liczyć oraz recytować Koran – świętą księgę swojej wiary. Abdullah jest Muzułmaninem a jego religia nazywa się ISLAM. Na świecie jest bardzo dużo religii i dużo ludzi, którzy jedną z tych wielu religii wyznaje. Każdy ma prawo wierzyć w coś innego. Każda dorosła osoba ma prawo wybrać, jaką chce wyznawać wiarę, a dzieci wyznają wiarę taką, którą wyznają ich rodzice. Są też ludzie, którzy w ogóle w nic nie wierzą i też mają do tego prawo. W naszym przedszkolu część z was uczy się o Panu Bogu i o Panu Jezusie na katechezie. Przychodzi do nas ksiądz i opowiada wam różne historie o życiu Pana Jezusa – wiara dzieci, które chodzą na religię to Chrześcijaństwo. Świętą księgą Chrześcijan jest Biblia. Są też wśród nas dzieci, które na katechezę nie chodzą i też mają do tego prawo. Chciałabym Wam teraz troszkę opowiedzieć o religii Abdullaha, o Islamie. 

Dzieci uważnie słuchają ze zrozumieniem, aktywnie uczestniczą w dyskusji, wyrażają własne refleksje, opowiadają o doświadczeniach związanych z religią.

Zakorzenianie w dzieciach przekonania, że każdy ma prawo wierzyć, w co chce, ale ma też prawo nie wierzyć w nic.
Nazwanie religii Adbullaha i religii, której lekcje odbywają się w naszym przedszkolu.

Osoba prowadząca przedstawia dzieciom prezentację, omawiając jej elementy – symbol Islamu/ symbol Chrześcijaństwa; księga ważna dla Muzułmanów - Koran, księga ważna dla Chrześcijan - Biblia; Meczet – miejsce modlitwy Muzułmanów/kościół – miejsce modlitwy Katolików.

Dla dzieci starszych: opowiedzenie o postaci Jezusa, który występuje w obu religiach – u Katolików jest on najważniejszą postacią wiary, w Islamie jest jednym z wielu ważnych jej bohaterów.

Nauczycielka uświadamia dzieciom różnorodność świata pod względem wyznawanych religii: Na świecie jest wiele religii, w kraju Abdullaha także nie wszyscy są Muzułmanami (są także Katolicy). Tak samo w Polsce różni ludzie wyznają różne religie. W naszym mieście też są wyznawcy religii Abdullaha. Mają oni także swój meczet, w którym się spotykają i modlą.

Oglądanie prezentacji
Aktywne słuchanie.

Pogadanka.

Uświadomienie dzieciom, że we Wrocławiu też mieszkają ludzie wyznający różne religie, w tym Muzułmanie i mają oni nawet swój Meczet

Osoba prowadząca mówi dzieciom, że Abdullah przygotował dla nich 5 zadanie, prosi jedno z dzieci o odszukanie karteczki z numerem 5. Odczytuje treść zadania, mówiąc, że Abdullah chciałby, aby dzieci zapamiętały symbol jego religii.

Co jest symbolem Islamu? (gwiazda i półksiężyc) Zadaniem dzieci jest wylosowanie jednego elementu z rozsypanki i odnalezienie brakującej części tworzącej z nim parę. Gdy uda się połączyć 2 pasujące elementy, ich właściciele razem przyklejają puzzle na kartkę i ozdabiają je kredkami.

Podsumowanie: Udało wam się odnaleźć parę i wykonać zadanie.

Każdy myśli, że jego religia jest najważniejsza, a tak naprawdę nie ma lepszej lub gorszej religii, po prostu każdy ma prawo wierzyć, w co chce lub nie wierzyć. Jednak bez względu na to, jaką świętą księgę czytamy, gdzie się modlimy lub nie modlimy się wcale, to nikt z nas nie jest ani gorszy ani lepszy. Jesteśmy po prostu inni, ale wszyscy lubimy zabawę, sport, przedszkole.

Dzieci losują po 1 elemencie i szukają do niego pary wśród elementów, które wylosowali rówieśnicy.
W parach przyklejają puzzle i ozdabiają je kredkami.

Metoda zadań do wykonania

Doskonalenie umiejętności pracy w grupie, komunikowania się i wspólnego rozwiązywania powierzonego zadania.
Utrwalenie znajomości symbolu Islamu.
Kształtowanie postawy poszanowania dla różnorodności religijnej. Kształtowanie postawy szacunku do ludzi bez względu na ich wyznanie.

Puzzle 2-elementowe, kartki, klej, kredki

Osoba prowadząca mówi dzieciom, że zostały już tylko 2 zadania od Abdullaha. Zagadka z nr 6 jest zagadką mówiącą o ulubionym smakołyku Abdullaha. Dzieci poznają zapach i smak daktyli. Po skosztowaniu smakołyków odczytane zostaje ostatnie zadanie, w którym chłopiec zaprasza dzieci do odpoczynku w jego ulubiony sposób – przy miętowej herbacie. Dzieci poznają zapach składników napoju. Przygotowują poczęstunek.

Zapraszamy na odpoczynek. Odpocznijmy tak, jak odpoczywa Abdullah.

Dzieci nakrywają do podwieczorku, robią herbatę i jedzą daktyle.

Metoda zadań do wykonania.
Relaksacja.

Poznanie tradycyjnego napoju Maroko i ulubionych słodyczy Abdullaha

Herbata, mięta, cukier, woda, czajnik, daktyle, dzbanek, filiżanki, chusta do nakrycia stołu/dywanu, muzyka relaksacyjna