List od Antonia z Meksyku
Planowana liczba odbiorców: 25 osób - jedna grupa przedszkolna, 6 latki
Czas trwania: ok. 50 min
Cele ogólne
- Kształtowanie świadomości wielokulturowości.
- Rozbudzanie zainteresowania życiem rówieśników zamieszkujących Meksyk.
- Kształtowanie postawy szacunku w stosunku do ludzi innych narodowości.
- Rozbudzenie aktywności ekologicznej dzieci.
Metody
- podające
- ekspresyjne
- ćwiczeniowe
Przygotowania:
list (treść: załącznik nr 1), czekolada, globus, sznurek, duże kontury mapy Meksyku i Polski, sombrero,ponczo, karton, piniata z cukierkami, kij, pojemniki do segregacji śmieci, muzyka, miś pluszowy w stroju meksykańskim, ziarna kakaowca.
Opis metodologii działań
| Czas | Działanie osoby prowadzącej - opis | Działanie dzieci | Jakie metody zostaną zastosowane? | Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą? | Potrzebne materiały |
|---|---|---|---|---|---|
| 10 min |
Do przedszkola przychodzi listonosz i przynosi przedszkolakom paczkę oraz list. Nauczyciel/-ka odczytuje dzieciom list od Antonia i zadaje pytania: Następnie uczy dzieci przywitania w języku hiszpańskim (hola – cześć)– urzędowym języku Meksyku oraz omawia elementy stroju misia: sombrero, ponczo). Zaznacza, że nosi się go tylko z okazji świąt. |
Dzieci słuchają listu i odpowiadają na zadawane pytania. Powtarzają nowe słowa. Witają się z kolegami w języku meksykańskim, rozmawiają. | - metoda słowna: rozmowa; - metoda samodzielnych doświadczeń: poznawanie zmysłami, - metoda żywego słowa: burza myśli |
- wprowadzenie do tematu; - poszerzanie świadomości na temat miejsca, w którym żyją dzieci; |
- list, - listonosz, - miś w stroju meksykańskim, - ziarna kakaowca, - czekolada |
| 5 min | Praca z globusem: - znalezienie Meksyku i miejsca i zamieszkania Antonio, - odnalezienie Polski. Można też pokazać dzieciom np. Niemcy i ich stolicę - dla lepszego zobrazowania odległości między Polską i Meksykiem a Polską i Niemcami (blisko- daleko). Nauczyciel/-ka za pomocą sznurka odmierza odległość między Meksykiem a Polską oraz między Polską i Niemcami. Układa na dywanie naszkicowane kontury mapy Meksyku i Polski (Niemiec); układa sznurek między mapami. |
Wspólne odszukiwanie Meksyku i Polski na globusie oraz stolic tych państw. | - metoda zadań do wykonania | - praca z globusem - uświadomienie dzieciom odległości między różnymi państwami na ziemi | - globus, - sznurek, - naszkicowane mapy |
| 3 min | Osoba prowadząca zaprasza dzieci do tańca przy meksykańskiej muzyce. Pyta ich, czy lubią się bawić i tańczyć tak jak rodzina Antonia? Zaprasza dzieci do tańca przy muzyce przesłanej przez Antonia. | Taniec według własnej inwencji dzieci, naśladowanie gry na gitarze, naśladowanie nauczycielki. | - metoda ćwiczeń: taniec integracyjny | - integracja grupy, - rozwijanie inwencji twórczej oraz umiejętności rytmicznego poruszania się |
- płyta CD z muzyką z Meksyku, - odtwarzacz CD |
| 15 min | Nauczyciel/-ka dzieli dzieci na dwie grupy (dzieci odliczają w języku hiszpańskim do dwóch: uno, dos). | I grupa przyozdabia meksykańskie sombrero; II grupa meksykańskie ponczo. Po wykonaniu zadania dwoje dzieci ubiera się w te stroje i demonstruje całej grupie. | - metoda samodzielnych doświadczeń: zajęcia plastyczne | - rozwój manualny; - umiejętność pracy w grupie |
- sombrero i ponczo z papieru - klej, - kredki, - flamastry, - gotowe elementy dekoracyjne itp. |
| 12 min | Nauczyciel/-ka odkrywa jeszcze jedną niespodziankę, którą przysłał Antonio – w pudełku jest piniata. Odczytuje krótką informację, czym jest piniata oraz prośbę Antonia, by dzieci dobrze się bawiły, a po zabawie zadbały o środowisko i posegregowały śmieci. Omawia pojemniki do segregowania odpadów. | Dzieci słuchają informacji o piniacie i rozbijają piniatę. Poruszają się w rytm muzyki (piosenka „Dale dale dale, no pierdas el tino” – tradycyjny utwór śpiewany w czasie tej zabawy w Meksyku). Segregują śmieci, które oprócz cukierków wyleciały z rozbitej piniaty do wskazanych pojemników i zastanawiają się, czy można jakoś wykorzystać część śmieci. | - metoda słowna: słuchanie listu, - metoda samodzielnych doświadczeń (zabawa) | - integracja grupy; - rozbudzenie świadomości ekologicznej; - poznanie zwyczaju meksykańskiego; - pobudzanie wrażliwości muzycznej |
- pudełko, - zrobiona wczśniej piniata, - kij, - muzyka (piosenka ”Dale dale dale, no pierdas el tino”), - odtwarzacz CD, - pojemniki na odpady |
| 3 min |
Zaproszenie dzieci do degustacji słodkości, które wysypały się z piniaty. |
Dzieci jedzą słodycze | słodkości | ||
Źródła
- Tradycyjny utwór meksykański – piosenka „Dale dale dale, no pierdas el tino”: http://www.youtube.com/watch?v=QP0hy5KD2fU
Załączniki
nr 1 - List Antonia 1
Hola!
Mam na imię Antonio, ale wszyscy nazywają mnie Tonio lub Tonito. Jestem Meksykaninem. Mieszkam w miejscowości Pinotepa Nacional. Nasze miasteczko leży niemal nad samym Oceanem Spokojnym. Są tu piękne plaże, a woda w oceanie jest zawsze ciepła. W okolicy rosną palmy kokosowe i bananowce. W przeszłości uprawiano tu drzewa kakaowca, z którego produkuje się kakao, a później czekoladę. Dlatego jednym z naszych ulubionych napojów jest smakowita gorąca czekolada.
Mieszkam z rodzicami, starszym bratem Jose, siostrami: Margaritą, Dolores i Rositą oraz kochaną babcią Mariją. Z naszą liczną rodziną często spotykamy się na fiestach, czyli zabawach i świętach. Dom, w którym mieszkamy, zbudowany jest z cegły o nazwie adobe i pokryty jest dachówkami. Śpimy w hamakach. Z tyłu, za domem, jest patio - podwórko z ogrodem. Bardzo lubimy się tam bawić w roňa - berka i escondite , czyli w chowanego. Na śniadanie najczęściej jemy ryż na mleku z cynamonem oraz tortillę: placki kukurydziane z nadzieniem z sera lub czarnej fasoli i salsą – pikantnym sosem z papryczek chilli, a pijemy sok ze świeżych pomarańczy lub czekoladę.
Moim marzeniem jest zostać piłkarzem albo przewodnikiem turystycznym w Akapulco. Mam przyjaciela, pluszowego misia Metino. Myślę, że wszystkie dzieci na całym świecie kochają misie, dlatego przesyłam Wam z Meksyku misia w naszym tradycyjnym stroju – mam nadzieję, że spodoba się Wam. Miś ma na głowie sombrero (kapelusz z ogromnym rondem) i nosi ponczo – rodzaj płaszcza zrobionego z wełnianej tkaniny. W takim stroju chodzi się tylko z okazji świąt.
Pozdrawiam was serdecznie i życzę miłej zabawy, Antonio
nr 2 -List Antonia 2
Hola Amigos!
Mam dla Was pudełko, a w nim: wspaniałą niespodziankę. To piniata, nieodzowny element dziecięcych zabaw i bożonarodzeniowych posadas (uroczystości). Pochodzi z Włoch. Tam w czasie postu chłopi pracujący na roli otrzymywali proste gliniane naczynia wypełnione podarunkami. Piniata szybko dotarła do Hiszpanii, a następnie, dzięki misjonarzom, do hiszpańskich kolonii w Ameryce Południowej.Początkowo było to jedynie proste, gliniane naczynie, ale z czasem zaczęto je zdobić kolorowym papierem, nadając różnorodne, często fantazyjne kształty postaci z baśni, kwiatów, owoców, wielobarwnych gwiazd i figur geometrycznych. Aby rozbić piniatę, trzeba zawiesić ją na sznurku nad głowami dzieci. Potem każde z nich, po kolei, z zawiązanymi oczami, stara się ją rozbić za pomocą długiego patyka. Moi koledzy i ja bardzo lubimy zabawę w rozbijanie piniaty i mam nadzieję, że wam również się spodoba. W mojej szkole uczymy się segregować śmieci, mam nadzieję, że wy także dbacie o środowisko – my w naszej szkole mamy specjalne pojemniki do segregacji odpadów. Są to pojemniki na papier, plastik i szkło. I w związku z tym mam do was prośbę, żebyście po zabawie posegregowali pozostałe odpady – jestem bardzo ciekawy, czy zgadniecie, z czego została zrobiona i gdzie trzeba wyrzucić jej pozostałości. A może nie trzeba tych śmieci wyrzucać? Macie pomysł, co można z nich zrobić i jak możemy je wykorzystać?
Życzę miłej zabawy.
Antonio
Opracowały: Marta Mikulska i Joanna Faustyniak z Przedszkola nr 110 we Wrocławiu