Osoba prowadząca zaprosza dzieci do zabawy ruchowej  przy muzyce „Czu-Czu-ua”: dzieci będą śpiewały i naśladowały ruch:
wspólny śpiew:
Ciu ciu ła, ła, ła, ciu, ciu ła, ła, ła (bis)
[dzieci kołyszą się a ich ręce ruszają się jak wycieraczki samochodowe]
osoba prowadząca: Kompanija [salutuje]
dzieci: Kompanija [salutują]
osoba prowadząca: Ręce w przód [wyciąga ręce]
dzieci: ręce w przód [wyciągają ręce w przód]
[wszystko od początku i potem dodawane są kolejne wersy i znów śpiewa się od początku]
ściśnij pięści
kciuki w górę,
kciuki w dół,
głowa w chmury,
kuper wypięty
na zewnątrz pięty
język wyjęty

 „Odkrywanie tajemnicy” – osoba prowadząca zaprasza dzieci przed zakryty obrazek kawałkami czystego papieru; dzieci (chętne) kolejno odsłaniają go po kawałku, próbując odgadnąć co ukrywa całość.
Osoba prowadząca kieruje odkrywaniem flagi zapraszając kolejne dzieci i zadając pytania:
- Jakie są kolory?
- Co jeszcze jest po środku? 
Odgaduje wraz z dziećmi, jakiego państwa jest to flaga.

Poznawcze 

Kolorowy obrazek flagi Meksyku na formacie A3, kawałki białego papieru;

„Legenda Azteków”- osoba prowadząca czyta dzieciom legendę o powstaniu państwa meksykańskiego (zał. 1).
Rozmawia z dziećmi, zadając pytania dotyczące legendy:
- Jak nazywali się Indianie, którzy wyruszyli na poszukiwanie nowych terenów?
- Gdzie Aztekowie zatrzymali się i założyli swoje miasto?
- Dlaczego właśnie w tym miejscu?
- Jak nazwali swój kraj?
W trakcie rozmowy wiesza na tablicy: flagę, godło i obrazek przedstawiający scenę z Aztekami. 

Rozmowa przy fizycznej mapie świata - osoba prowadząca prosi, by dzieci podeszły do mapy świata, przyjrzały jej się. Zadaje pytania:
- Gdzie jest Polska na mapie świata?
- Gdzie leży Meksyk?
- Czy to daleko?,
- Jak tam możemy dotrzeć?
Osoba prowadząca podsumowuje, choć oba te kraje są tak daleko od siebie, to obydwa mają w godle orła, mają flagi i legendy o swoich królach.

Legendy - dalekie a zarazem bliskie - osoba prowadząca pokazuje obrazy ilustrujące legendy o powstaniu Polski i Meksyku, przykłady architektury kamiennej w obu krajach oraz współczesną zabudowę stolic, wygląd władców.
Zaprasza do oglądania prezentowanych obrazów, porównywania, rozmowy:
- Tak wyglądał Montezuma, a tak Mieszko I.
- Tak Aztekowie budowali piramidy, a tak dawno temu budowano zamki.
- Tak dziś wygląda Meksyk, a tak Warszawa.

Zabawa  ruchowa „Orzeł i wąż” - osoba prowadząca objaśnia reguły zabawy dzieci meksykańskich i zaprasza dzieci do przyłączenia się: 
Dwoje dzieci z rąk tworzy „bramę, most”.
Umawiają się między sobą , które z nich jest wężem, które orłem, czego nie słyszy reszta dzieci.
Pozostałe dzieci ustawiają się jeden za drugim, łapią się za ramiona; jadą w rytm muzyki (jeśli znają tekst, mogą śpiewać).
Na pauzę w muzyce, zapada się brama. Dzieci zatrzymują się, osoba prowadząca pyta cicho „złapaną osobę” kim chce być: orłem, czy wężem? Ustawia zatrzymane dziecko za tą osobą z „bramy”, która jest właśnie orłem lub wężem - wg wyboru dziecka (osoba prowadząca przydziela dzieci, ale nie zdradza innym wyboru dziecka i nie ujawnia roli dzieci tworzących bramę).
Za kim stanie więcej dzieci, to zwierzę wygrywa.

Zapoznanie dzieci z zabawą dzieci z Meksyku, budowanie poczucia więzi z rówieśnikami z innego kraju.

Płyta CD; magnetofon.

 „Licz, jak Aztekowie”- zabawa matematyczna. Osoba prowadząca objaśnia na tablicy, jak zapisywali liczby Aztekowie. Rozdaje kartki i markery i zaprasza dzieci, żeby zapisały na kartkach swój wiek według poznanego sposobu.

Poznawcza, ćwiczeniowa

Praca plastyczna: „piramidy i zamki”
Osoba prowadząca dzieli dzieci na dwie grupy, (np. prosząc dzieci, aby odliczyły co drugie: wąż - orzeł). Dana grupa dzieci ustawia się przy wybranym  formacie brystolu, odwraca go. Zadaniem dzieci jest wyklejenie danej budowli – zamku lub piramidy – kawałkami szarego papieru ”cegiełek” oraz pokolorowanie go. 
Osoba prowadząca podsumowuje prace, podkreślając wartość współpracy. Zwraca uwagę, że także kiedyś - w Polsce, Meksyku, gdy nie było jeszcze dzwigów i ciężarówek, powstanie takich budowli było możliwe tylko dzięki wspólnemu zaangażowaniu. Podobnie na zajęciach - w tak krótkim czasie dzieci pracując same nie mogłyby wykleić tak dużych budowli, było to możliwe dzieki wspólnej pracy i zaangażowaniu każej osoby.

Ćwiczeniowa 

Osoba prowadząca przypomina przebieg zajęć i zaprasza dzieci, aby każde pomyślało sobie, co dla niego/ dla niej było najciekawsze na zajęciach i ile podobieństw znalazło pomiędzy Meksykiem a Polską (mogą pomyśleć tylko dla siebie, mogą się tym podzielić).