Wśród Indian Dakota

Planowana liczba odbiorców: 28 osób - jedna grupa przedszkolna
Czas trwania: 60 min

Cele ogólne

  • poznanie życia i zwyczajów Indian Dakota,
  • poznanie cech charakterystycznych środowiska indiańskiego,
  • poznanie elementów ubioru Indian oraz ich kultury,

Metody

  • podające
  • ekspresyjne
  • ćwiczeniowe

Opis metodologii działań

CzasDziałanie osoby prowadzącej - opisDziałanie dzieciJakie metody zostaną zastosowane?Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą?Potrzebne materiały
5 min

Osoba prowadząca wita dzieci „Iskierką” oraz pyta, czy wiedzą, kim są Indianie?

 

Dzieci siedzą w kole, trzymając się za ręce. Przekazują uścisk dłoni osobie siedzącej obok, aż gest wróci do osoby rozpoczynającej. Chętne dzieci udzielają odpowiedzi na pytanie. Metoda słowna. Zdobycie informacji, co dzieci wiedzą o Indianach  
10 min

Nauczyciel/-ka wskazuje na globusie miejsce zamieszkania Indian (Ameryka Południowa i Północna). Pokazuje też Polskę, by dzieci wyobraziły sobie odległość - Indianie mieszkają daleko. Dzieci odgadują, jakim środkiem transportu można dostać się do Ameryki Południowej i Północnej. Mówi: Dawno temu Indianie żyli w grupach zwanych plemionami. Każde plemię miało swojego wodza, swoje zwyczaje, tradycje, stroje, muzykę. Dziś chcemy przybliżyć wam życie Indian z plemienia Dakota. Mieszkali oni i mieszkają do dziś w Ameryce Północnej na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i Kanady.

Dzieci przyglądają się działaniom osoby prowadzącej, słuchają, co mówi o Indianach Dakota. Metoda słowna, metoda oglądowa Poznanie miejsc, gdzie żyli i żyją Indianie, poznanie nazwy plemienia Dakota, przekazanie wiedzy o ich życiu Globus, ilustracje.
3 min

Osoba prowadząca proponuje dzieciom zabawę ruchową o nazwie „Indiańska przejażdżka”. Przez chwilę gra na bębenku, po czym następuje krótka przerwa - powtarza około pięć razy.

Podczas gry na tamburynie, dzieci naśladują jazdę konną. W przerwie, gdy bębenek nie gra, wydają indiańskie okrzyki. Metoda ćwiczeniowa. Doskonalenie prawidłowej reakcji na sygnał dźwiękowy. Bębenek.
10 min Nauczyciel/-ka opowiada: W jakich domach mieszkali Dakotowie: Początkowo ich mieszkaniami były tipi - namioty zbudowane z długich tyczek pokrytych bizonimi skórami. Budowaniem zajmowały się kobiety. Później konstruowano domy z gliny, patyków i trzciny. Czym się odżywiali? Jedli kukurydzę dynię, fasolę, a także ryby, mięso bizonów i innych zwierząt. Z kukurydzy wypiekali placki. Jak się ubierali? Podstawowym materiałem na ubrania była skóry zwierząt: jelenia, bizona i niedźwiedzia. Kobiety nosiły skórzane sukienki ozdobione frędzlami. Mężczyźni ubierali koszule i spodnie ze skóry. Buty Dakotów również były zrobione z miękkiej skóry i nazywano je mokasynami. Jakie mieli zwyczaje? Zarówno kobiety, jak i mężczyźni upiększali twarze podczas różnych uroczystości. Mężczyźni malowali je także przed wyprawami wojennymi i przed polowaniami. Najczęściej używanymi kolorami były czarny i czerwony. Bardzo chętnie używali biżuterii wykonanej z kamieni, muszelek, orzechów, kości i pazurów upolowanych zwierząt. Głowy zdobili pióropuszami. Jak żyją Dakotowie dziś? Obecnie większość z nich żyje podobnie jak my. Rodzice pracują, dzieci chodzą do przedszkoli i szkół. Mieszkają w miastach i wioskach. Tylko niewielka część Dakotów żyje dziś podobnie, jak ich przodkowie. Miejsca te nazywają się rezerwatami i znajdują się w Ameryce Północnej oraz w Kanadzie.

Dzieci słuchają opowieści, jednocześnie oglądają ilustracje.

 

Metoda podająca, metoda oglądowa Poznanie życia i zwyczajów Indian Dakota. Przygotowane informacje, zdjęcia ilustrujące życie Indian Dakota.
3 min

Nauczyciel/-ka zachęca dzieci do słuchania opowieści ruchowej „Taka-tuka”

Dzieci słuchają bajki i jednocześnie naśladują ruchy nauczyciela/-ki. Metoda ćwiczeniowa. Nauka prawidłowego odtwarzania poleceń, nauka słuchania ze zrozumieniem.  
5 min Osoba prowadząca prowadzi zabawę ruchową „Gili gili” zgodnie z następującymi zasadami:
Ta- ram – tam –tam.
Ta –ram-tam – tam (uderzanie dłońmi w uda)
O - gili- gili- gili- gili (łaskoczemy partnerów)
ram – tam- tam.
(Powtarzamy wszystkie gesty)
O – jej! O- jej! (unosimy ręce w górę)
o- gili- gili – gili- gili
ram- tam- tam.
(Powtarzamy wszystkie gesty)
Dzieci śpiewają i naśladują gesty osoby prowadzącej. Metoda ćwiczeniowa. Nauka prawidłowego wykonywania poleceń  
  Nauczyciel/-ka prowadzi zabawę o nazwie: „Indianin Dakota musi umieć...”. Kończąc zdanie, po kolei wymienia umiejętności wojownika, dzieci wykonują odpowiednie ruchy:
- tropić po śladach: wojownicy muszą przejść po śladach pokonując przeszkody;
- Indianin musi umieć utrzymać równowagę – przejście wąską drogą nad przepaścią;
- Indianin musi być zwinny – by upolować bizona.
- Indianin musi być odważny – przejście obok śpiącego węża.

Dzieci wykonują polecenia nauczyciela/-ki. Tropienie po śladach: skradają się po śladach stóp wyciętych z papieru;
Równowaga: przechodzą po sznurku.
Zwinność - zabawa w parach: jedna osoba ma szarfę umocowaną z tyłu za pasem,
druga osoba musi mu ją wyrwać.
Odwaga: dzieci idą cicho, na palcach, aby go nie zbudzić.

Metoda ćwiczeniowa Zdobycie wiedzy o cechach Indian Dakota. Wycięte z papieru ślady stóp, szarfy, sznurek.
20 min

Nauczyciel/-ka proponuje dzieciom wykonanie pióropusza indiańskiego i przygotowuje potrzebne do pracy pomoce dydaktyczne. Wyjaśnia, jak pracować. Potrzebne są dwa paski kartonowe. Na pierwszy trzeba nakleić pióra, i połączyć go z drugim, wyregulować obwód głowy i zszyć, a po bokach dokleić cienkie paski bibuły.

Projektują i wykonują pióropusz indiański. W czasie pracy dzieci słuchają muzyki Indian Dakota Praca plastyczna. Doskonalenie sprawności manualnych. Pióra, kolorowa bibuła, kolorowy karton, klej, nożyczki, muzyka „Dakota Indians” (Sioux)
1 min

Osoba prowadząca robi dzieciom pamiątkowe zdjęcie i żegna się z nimi indiańskim okrzykiem.

Pozują do zdjęcia we własnoręcznie wykonanych pióropuszach indiańskich. Metoda ekspresyjna. Satysfakcja z wykonanej pracy Aparat cyfrowy.
      

Opracowały Maria Kapelko, Renata Bakalarz (Przedszkole nr 10)