Wśród Indian Dakota

Planowana liczba odbiorców: 28 osób - jedna grupa przedszkolna
Czas trwania: 60 min

Cele ogólne

poznanie życia i zwyczajów Indian Dakota,
poznanie cech charakterystycznych środowiska indiańskiego,
poznanie elementów ubioru Indian oraz ich kultury,

Metody

podające
ekspresyjne
ćwiczeniowe

Opis metodologii działań

Czas	Działanie osoby prowadzącej - opis	Działanie dzieci	Jakie metody zostaną zastosowane?	Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą?	Potrzebne materiały
5 min	Osoba prowadząca wita dzieci „Iskierką” oraz pyta, czy wiedzą, kim są Indianie?	Dzieci siedzą w kole, trzymając się za ręce. Przekazują uścisk dłoni osobie siedzącej obok, aż gest wróci do osoby rozpoczynającej. Chętne dzieci udzielają odpowiedzi na pytanie.	Metoda słowna.	Zdobycie informacji, co dzieci wiedzą o Indianach
10 min	Nauczyciel/-ka wskazuje na globusie miejsce zamieszkania Indian (Ameryka Południowa i Północna). Pokazuje też Polskę, by dzieci wyobraziły sobie odległość - Indianie mieszkają daleko. Dzieci odgadują, jakim środkiem transportu można dostać się do Ameryki Południowej i Północnej. Mówi: Dawno temu Indianie żyli w grupach zwanych plemionami. Każde plemię miało swojego wodza, swoje zwyczaje, tradycje, stroje, muzykę. Dziś chcemy przybliżyć wam życie Indian z plemienia Dakota. Mieszkali oni i mieszkają do dziś w Ameryce Północnej na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i Kanady.	Dzieci przyglądają się działaniom osoby prowadzącej, słuchają, co mówi o Indianach Dakota.	Metoda słowna, metoda oglądowa	Poznanie miejsc, gdzie żyli i żyją Indianie, poznanie nazwy plemienia Dakota, przekazanie wiedzy o ich życiu	Globus, ilustracje.
3 min	Osoba prowadząca proponuje dzieciom zabawę ruchową o nazwie „Indiańska przejażdżka”. Przez chwilę gra na bębenku, po czym następuje krótka przerwa - powtarza około pięć razy.	Podczas gry na tamburynie, dzieci naśladują jazdę konną. W przerwie, gdy bębenek nie gra, wydają indiańskie okrzyki.	Metoda ćwiczeniowa.	Doskonalenie prawidłowej reakcji na sygnał dźwiękowy.	Bębenek.
10 min	Nauczyciel/-ka opowiada: W jakich domach mieszkali Dakotowie: Początkowo ich mieszkaniami były tipi - namioty zbudowane z długich tyczek pokrytych bizonimi skórami. Budowaniem zajmowały się kobiety. Później konstruowano domy z gliny, patyków i trzciny. Czym się odżywiali? Jedli kukurydzę dynię, fasolę, a także ryby, mięso bizonów i innych zwierząt. Z kukurydzy wypiekali placki. Jak się ubierali? Podstawowym materiałem na ubrania była skóry zwierząt: jelenia, bizona i niedźwiedzia. Kobiety nosiły skórzane sukienki ozdobione frędzlami. Mężczyźni ubierali koszule i spodnie ze skóry. Buty Dakotów również były zrobione z miękkiej skóry i nazywano je mokasynami. Jakie mieli zwyczaje? Zarówno kobiety, jak i mężczyźni upiększali twarze podczas różnych uroczystości. Mężczyźni malowali je także przed wyprawami wojennymi i przed polowaniami. Najczęściej używanymi kolorami były czarny i czerwony. Bardzo chętnie używali biżuterii wykonanej z kamieni, muszelek, orzechów, kości i pazurów upolowanych zwierząt. Głowy zdobili pióropuszami. Jak żyją Dakotowie dziś? Obecnie większość z nich żyje podobnie jak my. Rodzice pracują, dzieci chodzą do przedszkoli i szkół. Mieszkają w miastach i wioskach. Tylko niewielka część Dakotów żyje dziś podobnie, jak ich przodkowie. Miejsca te nazywają się rezerwatami i znajdują się w Ameryce Północnej oraz w Kanadzie.	Dzieci słuchają opowieści, jednocześnie oglądają ilustracje.	Metoda podająca, metoda oglądowa	Poznanie życia i zwyczajów Indian Dakota.	Przygotowane informacje, zdjęcia ilustrujące życie Indian Dakota.
3 min	Nauczyciel/-ka zachęca dzieci do słuchania opowieści ruchowej „Taka-tuka”	Dzieci słuchają bajki i jednocześnie naśladują ruchy nauczyciela/-ki.	Metoda ćwiczeniowa.	Nauka prawidłowego odtwarzania poleceń, nauka słuchania ze zrozumieniem.
5 min	Osoba prowadząca prowadzi zabawę ruchową „Gili gili” zgodnie z następującymi zasadami: Ta- ram – tam –tam. Ta –ram-tam – tam (uderzanie dłońmi w uda) O - gili- gili- gili- gili (łaskoczemy partnerów) ram – tam- tam. (Powtarzamy wszystkie gesty) O – jej! O- jej! (unosimy ręce w górę) o- gili- gili – gili- gili ram- tam- tam. (Powtarzamy wszystkie gesty)	Dzieci śpiewają i naśladują gesty osoby prowadzącej.	Metoda ćwiczeniowa.	Nauka prawidłowego wykonywania poleceń
	Nauczyciel/-ka prowadzi zabawę o nazwie: „Indianin Dakota musi umieć...”. Kończąc zdanie, po kolei wymienia umiejętności wojownika, dzieci wykonują odpowiednie ruchy: - tropić po śladach: wojownicy muszą przejść po śladach pokonując przeszkody; - Indianin musi umieć utrzymać równowagę – przejście wąską drogą nad przepaścią; - Indianin musi być zwinny – by upolować bizona. - Indianin musi być odważny – przejście obok śpiącego węża.	Dzieci wykonują polecenia nauczyciela/-ki. Tropienie po śladach: skradają się po śladach stóp wyciętych z papieru; Równowaga: przechodzą po sznurku. Zwinność - zabawa w parach: jedna osoba ma szarfę umocowaną z tyłu za pasem, druga osoba musi mu ją wyrwać. Odwaga: dzieci idą cicho, na palcach, aby go nie zbudzić.	Metoda ćwiczeniowa	Zdobycie wiedzy o cechach Indian Dakota.	Wycięte z papieru ślady stóp, szarfy, sznurek.
20 min	Nauczyciel/-ka proponuje dzieciom wykonanie pióropusza indiańskiego i przygotowuje potrzebne do pracy pomoce dydaktyczne. Wyjaśnia, jak pracować. Potrzebne są dwa paski kartonowe. Na pierwszy trzeba nakleić pióra, i połączyć go z drugim, wyregulować obwód głowy i zszyć, a po bokach dokleić cienkie paski bibuły.	Projektują i wykonują pióropusz indiański. W czasie pracy dzieci słuchają muzyki Indian Dakota	Praca plastyczna.	Doskonalenie sprawności manualnych.	Pióra, kolorowa bibuła, kolorowy karton, klej, nożyczki, muzyka „Dakota Indians” (Sioux)
1 min	Osoba prowadząca robi dzieciom pamiątkowe zdjęcie i żegna się z nimi indiańskim okrzykiem.	Pozują do zdjęcia we własnoręcznie wykonanych pióropuszach indiańskich.	Metoda ekspresyjna.	Satysfakcja z wykonanej pracy	Aparat cyfrowy.

Opracowały Maria Kapelko, Renata Bakalarz (Przedszkole nr 10)