Osoba prowadząca wita wszystkich uczestników zabawą „Pajęczynka” (tworzenie pajęczyny przyjaźni przy użyciu wełny): rzuca kłębek do dziecka, które chwyta nici, zawija koniec włóczki na palec i rzuca następnej osobie, mówiąc coś miłego, np.: „Lubię się z Tobą bawić”.

Nauczyciel/-ka pyta:

- Czy przyjemnie jest usłyszeć coś miłego?

- metoda słowna: wyjaśnienie polecenia,

- metoda ćwiczeń: aktywność ruchowa

- wprowadzenie do tematu i zaciekawienie nim;

- skupienie uwagi;

- wprowadzenie radosnej atmosfery zabawy;

Zabawa „Tajemniczy kufer” – nauczyciel/-ka informuje, że w sali jest skarb - drogocenny klejnot świata - schowany w szkatułce. Zadaje dzieciom pytania:

• Czego każdy człowiek na świecie potrzebuje?
• Co sprawia, że na świecie ludziom żyje się dobrze, jest im miło i przyjemnie?

Biorą udział w rozmowie i odpowiadają na pytania (należy pamiętać, że każdy pomysł się liczy).

metoda żywego słowa: burza myśli;

- wprowadzenie do tematu, zaciekawienie nim dzieci;

szkatułka, pluszowe serce

Nauczyciel/-ka otwiera kufer, w środku którego znajduje się (pluszowe) serce – symbol uczuć, miłości i przyjaźni.

Zadaje dzieciom pytania:

• Czy ważne jest, aby wszyscy byli dla siebie dobrzy?
• Czy to ważne, aby ludzie czuli się kochani?

Mówi także, że miłość, przyjaźń i dobro to ogromne wartości dla każdego na całym świecie.

Dzieci, siedząc w kole, podają sobie serce. Robią to delikatnie i ostrożnie, ze względu na to, że stanowi ono symbol miłości i życzliwości dla kolegów i koleżanek z grupy.

metoda słowna: rozmowa,

metoda żywego słowa

- zwrócenie uwagi na ważne w życiu wartości: miłość, przyjaźń, pokój, bezpieczeństwo.

Nauczyciel/-ka zachęca dzieci do udziału w zabawie w rytm piosenki „Podajmy sobie ręce”.

- integracja grupy;

- wprowadzenie swobodnej, radosnej atmosfery

Osoba prowadząca zaprasza dzieci do udziału w rozmowie o tym, jakie uczucia odczuwamy i jak je okazujemy?.

Na dywanie rozłożone są zdjęcia dzieci o różnych wyrazach twarzy. Nauczyciel/-ka prosi o nazwanie emocji podstawowych: strach, radość, smutek, zdziwienie, gniew.

Dzieci siedzą w kole, na dywanie, wspólnie nazywają emocje odczytane z mimiki dzieci na zdjęciach.

Scenki dramowe - wyrażanie gestem i mimiką emocji i nastrojów: smutnek, radość, upór, gniew, zdziwienie.

Nauczyciel/-ka rozmawia z dziećmi na temat tego, kiedy czują się radosne, smutne, złe, rozgniewane oraz porusza temat radzenia sobie emocjami. Mówi, jak ważne jest, by umieć rozpoznawać uczucia i emocje innych oraz móc na nie reagować.

Osoba prowadząca mówi, że dzieci także mogą pomagać innym w przeżywaniu emocji: rozweselać ich, przytulać i wspierać. Zwraca także uwagę na to, że nie ma złych emocji - wszystkie są równie ważne i potrzebne, z niektórymi jednak ludzie radzą sobie lepiej, z innymi gorzej.

Nauczyciel/-ka rozdaje uczestnikom zdjęcia dzieci z różnych stron świata. Osoby na fotografiach są radosne i uśmiechnięte.

Pyta dzieci:

- Czy wszyscy mają prawo czuć się radośnie i szczęśliwie?

Przedszkolaki opisują, w jaki sposób odczuwają określone emocje. Dowiadują się, że w taki sam sposób mogą czuć się inne osoby na całym świecie.

Dzieci oglądają fotografie, obserwują wyraz twarzy oglądanych postaci.

metoda słowna: swobodna rozmowa

- uczenie się empatii;

Zabawa „Magiczny bęben”, podczas której dzieci usłyszą tradycyjny instrument muzyczny pochodzący z Afryki. Kiedy gra, można się ruszać, ale jak zamilknie, trzeba zastygnąć w takiej pozie, jaką się przyjęło w momencie jego ucichnięcia.

Wraz z trwaniem zabawy bęben zyskuje dodatkowe moce – nauczyciel/-ka wydaje dodatkowe polecenia:

- Bądź miłym kangurkiem!

- Bądź złym lwem!

- Zagraj zmęczonego słonia!

- Udawaj wesołą małpkę!

- Bądź sennym misiem panda!

- Zagraj zdziwionego pingwina!

- Udawaj smutnego szopa pracza!

- Bądź groźnym niedźwiedziem grizzly!

- Zagraj wystraszoną papugę!

Dzieci poruszają się w rytm dźwięków bębna i naśladują zwierzęta.

metoda ćwiczeń: zabawa naśladowcza

próby wcielania się w różne role, naula pokazywania emocji przez ciało

bęben,

Jednocześnie nauczyciel/-ka wiesza na mapie świata ilustracje wymienionych zwierząt, a po zabawie prosi dzieci, by podały nazwy kontynentów lub krajów, w których one żyją.

Dzieci oglądają mapę, nazywają kontynenty i kraje, w których żyją zwierzęta.

metoda zadań

nauka korzystania z mapy,

poznawanie nazw kontynentów i krajów,

mapa świata,

ilustracje zwierząt

Dzieci otrzymują kartony z konturami serc. Wycinają je i ozdabiają w dowolny sposób.

rozwój manualny oraz ruchowy (motoryka mała);

- gazety,

- taśma klejąca (kilka szpulek)

- arkusze tektury z naszkicowanymi konturami serca,

- kredki,

- papier kolorowy,

- klej

Dzieci trzymają wykonane przez siebie serduszka na wysokości twarzy (jak maski) i poruszają się w rytm boliwijskich piosenek (Los Kjarkas„Llorando se Fue”).

- budowanie atmosfery przyjaźni w grupie;

- integracja grupy;

- rozwój fizyczny;

- rozwój muzyczny

- serce (dla każdego dziecka),

- płyta z muzyką,

Na zakończenie zajęć nauczyciel/-ka odczytuje powstały na podstawie utworu „Miłość” Dagny Ślepowrońskiej wiersz. Mówi, że chce, aby dzieci zapisały sobie te słowa w sercach. Zachęca je do okazywania życzliwości i miłości innym.