Kłopot Pani Pogody

Planowana liczba odbiorców: 20 osób- jedna grupa przedszkolna, 6 latki
Czas trwania: 75 min

Cele ogólne

  • Poznawanie i nazywanie różnych zjawisk atmosferycznych,
  • Zrozumienie zależności między działaniami ludzi a ich skutkami dla środowiska.

Metody

  • podające
  • ekspresyjne
  • ćwiczeniowe

Przygotowania:

Przygotowanie opaski na głowę dla pani pogody. Przygotowanie tablic i ilustracji, obrazków, tekstów opowiadań, zagadek, płyt z nagraniami, gazet, paczki z globusem, butelką wody, balonem, termometrem, prześcieradła, kija od miotły, kredek.

Opis metodologii działań

CzasDziałanie osoby prowadzącej - opisDziałanie dzieciJakie metody zostaną zastosowane?Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą?Potrzebne materiały
5 min

Osoba prowadząca w roli Pani Pogody rozmawia z dziećmi wg podanego poniżej skryptu:

- Dzień dobry dzieci.

Jestem Pogoda. Znacie mnie? Jestem z wami codziennie. Dorośli mówią o mnie, że bywam różna – czasem im pomagam, czasem płatam figle, a czasem wyrządzam nawet duże szkody. To, jaka jestem, zależy od chmur, deszczu, wiatru, temperatury, ale przede wszystkim od słońca.

Lubię, kiedy słońce posyła na ziemię złote promienie i ogrzewa ją i pobudza do życia. Lubię, kiedy z chmur pada deszcz i podlewa spragnione wody rośliny. Lubię też, kiedy wiatr osusza kałuże…

Chciałabym, żeby ludzie o mnie mówili: „Jaka ładna dziś Pogoda!”, ale nie zawsze tak jest, prawda? Czasem ja i moi pomocnicy mamy z tym poważny kłopot, bo sami ludzie, zwłaszcza dorośli, nie pomagają mi…

Ale, ale! Wspomniałam o moich pomocnikach. Czy znacie ich? Kto to taki? Dowiecie się, rozwiązując zagadki.
Dzieci słuchają i odpowiadają na pytania Pani Pogody. - metoda żywego słowa: odgrywanie roli Pani Pogody. - dostrzeżenie wpływu zjawisk atmosferycznych na życie ludzi, roślin i zwierząt;

opaska na głowę Pani Pogody z symbolami wybranych zjawisk atmosferycznych

- słońce,

- chmura,

- płatek śniegu
7 min

Osoba prowadząca czyta dzieciom zagadki tekstowe. Prosi, żeby ich rozwiązania wskazać na tablicy z obrazkami (treść zagadek – załącznik nr 1).

Następnie zaprasza dzieci do rozpoznawania odgłosów wybranych zjawisk atmosferycznych z nagrania na płycie CD.
Dzieci rozwiązują zagadki tekstowe i słuchowe, wskazują odpowiednie obrazki.

- metoda ćwiczeń: praca z ilustracjami,

- metoda słowna: rozwiązywanie zagadek tekstowych i słuchowych
- nauka opisywania różnych zjawisk atmosferycznych;

teksty zagadek,

-obrazki ilustrujące treść odpowiedzi,

- nagrania zagadek słuchowych: „ABC. Zabawy muzyczne, pięciolatków”(M.Ćwiek, WSiP)

5 min

Prowadzący/-a zwraca się do dzieci, mówiąc:

- Poznałyście już kilku moich pomocników. Chciałabym, byście się z nimi zaprzyjaźnili, dlatego zapraszam was do wspólnej zabawy (zabawa integracyjna pt.: „Burza”).

Dzieci siedzą w kole, na krzesłach. Jedno z nich stoi w środku kręgu i przedstawia się, mówiąc:

- Mam na imię…, mam …lat, chodzę do zerówki. Marzę o…, lubię….

W dowolnym momencie prezentacji dziecko przerywa swoją opowieść i krzyczy

- Burza!

Wtedy dzieci zamieniają się miejscami, a osoba stojąca w środku szybko zajmuje jedno z krzesełek.

- metoda samodzielnych doświadczeń;

- ośmielanie do publicznych występów;

- ćwiczenie refleksu i szybkości

10 min

Nauczyciel/-ka czyta dzieciom opowiadanie M. Kownackiej „O czterech synach Mamy Pogody” (załącznik nr 2).

Zadaje dzieciom pytania do tekstu:

- Ilu synów miała Matka Pogoda?

- Czy byli do siebie podobni?

- W jaki sposób człowiek wykorzystuje siłę wiatru?

- Czy wiatr może wyrządzać szkody? Kiedy?

Dzieci słuchają opowiadania i udzielają odpowiedzi na pytania.

- metoda żywego słowa: słuchanie opowiadania;

- metoda słowna: odpowiadanie na pytania

- wzbogacanie wiadomości na temat wiatru;

- rozwijanie wyobraźni;

- uczenie słuchania ze zrozumieniem,

- uwrażliwianie na twórczość literacką
tekst opowiadania
3 min

Osoba prowadząca wyjaśnia dzieciom zasady ćwiczeń oddechowych pt.:Wiaterek, wiatr, wichura”:

  • wiaterek - leciutkie dmuchanie,
  • wiatr - dmuchanie umiarkowane,
  • wichura - dmuchanie z bardzo dużą mocą.

Dzieci ćwiczą oddech: z różnym natężeniem dmuchają na trzymane w rękach gazety.

- metoda zadań;

- ćwiczenie prawidłowego oddychania oraz kontrolowania oddechu

- poszerzenie wiedzy na temat obiegu wody w przyrodzie,

stare gaety
7 min

Nauczyciel/-ka czyta opowiadanie T. M. Massalskiej „Kropelki jak to kropelki” (załącznik nr 3).

Przy pomocy ilustracji grupa opowiada treść utworu.

- metoda żywego słowa: czytanie opowiadania;

- metoda zadań stawianych przez nauczyciela (przedstawianie treści za pomocą obrazków);

- zachęcanie do ekspresji artystycznej;

- tablica tematyczna,

- tekst opowiadania
5 min

„Chmura i deszcz” - zabawa dramowa.

Dzieci pracują w dwóch grupach. Jedna tworzy „chmurę” (animuje folię), druga to „krople deszczu” (znajdujące się pod chmurą). Kiedy słychać muzykę - pada deszcz, więc dzieci-kropelki deszczu wybiegają spod chmury, tańczą i wirują, pokazują ruchem, że spadają na ziemię i tworzą kałuże. W tym czasie „chmura” maleje. W czasie przerwy w muzyce „kropelki” chowają się pod „chmurę”, która się powiększa. Następnie następuje zamiana ról. - metoda żywego słowa (drama – ekspresja artystyczna)

- aktywizacja ruchowa;

- rozwój muzyczny

- folia malarska

- muzyka z płyty nr 8 "Mój świat" Śpiewanki sześciolatka - Wyd. szkolne PWN

- piosenka pt.“Kolorowy pada deszcz” (dostępna m.in. w Internecie: youtube.com/ watch?v=WiMMbV5qLq8)

7 min

Pani Pogoda mówi do dzieci:

- Teraz, kiedy poznałyście i polubiłyście moich pomocników, opowiem wam o naszym wielkim kłopocie.

(W tym momencie słychać pukanie do drzwi sali.)

-Kto to? (Dzieci otwierają drzwi i widzą kuriera z paczką.) To kurier. Dostarczył wam paczkę. Co w niej jest? Otworzymy?

Prowadzący/-a pyta, z czym dzieciom kojarzą się te przedmioty.

Dzieci otwierają paczkę i wyjmują z niej: globus, butelkę z wodą, termometr, nadmuchany balon.

Dzieci odpowiadają:

- Globus to Ziemia, nasza planeta.

- Butelka z wodą to woda zdatna do picia.

- Termometr wskazuje temperaturę.

- Balon z powietrzem symbolizuje powietrze.

- metoda żywego słowa: burza myśli

- rozwijanie kreatywności;

paczka, globus, butelka z wodą, termometr, balon
11 min

Pani Pogoda rozmawia z dziećmi o zmianach klimatu i o globalnym ociepleniu, które stanowiwielki kłopot dla całego świata i którego nie można rozwiązać bez pomocy wszystkich dzieci i ich rodziców. Pyta, czy pomogą jej w rozwiązaniu tego problemu oraz prezentuje obrazki ilustrujące czynniki wpływające na ocieplenie klimatu.

Pani Pogoda mówi do dzieci, że są bardzo mądre. Wyraża pewność, że znają wiele sposobów, by zaradzić problemom, z którymi boryka się Ziemia. Prosi dzieci, by odszukały obrazki ilustrujące rozwiązania oraz aby położyły je obok rysunków pokazujących problemy Ziemi.

Pani Pogoda chwali dzieci, że znają wiele dobrych sposobów by zapobiegać zmianom klimatu.

Dzieci oglądają obrazki i rozmawiają o przyczynach ocieplenia klimatu:

- dymiące kominy fabryk,

- popsuty kran - kapiąca woda,

- spaliny samochodowe,

- mycie rąk, zębów w strumieniu wody

- niedocieplone domy itd.

Dzieci szukają odpowiednich obrazków. Zastanawiają się nad działaniami pozytywnie wpływającymi na klimat na Ziemi:

- sadzenie drzew,

- zakładanie filtrów na kominy fabryczne,

- dbanie o to, by w domach były naprawione krany, by niepotrzebnie nie kapała woda,

- jeżdżenie na rowerze i korzystanie z komunikacji miejskiej zamiast poruszania się autem itd.

- metoda zadań; - przywoływanie poznanych już wcześniej zasad i praktyk ochrony środowiska - pary obrazków pokazującyh negatywne i pozytywne przykłady związane z ociepleniem klimatu
15 min

Pani Pogoda mówi dzieciom, że bardzo cieszy się z ich ogromnej wiedzy na temat zjawisk atmosferycznych i sposobów zapobiegania zmianom klimatu. Zaprasza dzieci do wspólnego wykonania pięknego, kolorowego parasola oraz do tańca pod nim w rytm muzyki.

Pani Pogoda przywiązuje pokolorowane przez dzieci kawałki płótna do kija od miotły i tworzy z nich barwny parasol. Trzyma jego rączkę (kij).

Dzieci kolorują paski tkaniny (płótna) kredkami, w tle słychać piosenkę „Kolorowy deszcz”.

Każde dziecko chwyta jeden z pasków „parasola”. Podczas piosenki „Kolorowy deszcz” dzieci tańczą z parasolem i Panią Pogodą po obwodzie koła w jedną i w drugą stronę, okręcając się wokół własnej osi, potrząsają paskiem rytmicznie do piosenki.

- metoda samodzielnych doświadczeń: zajęcia plastyczne;

- metoda samodzielnych doświadczeń: taniec w rytm muzyki

- kształcenie wrażliwości muzycznej oraz orientacji w przestrzeni (układ taneczny);

- korelacja sztuk,

- rozwój manualny

- kredki woskowe,

- prześcieradło pocięte na paski,

- kij od miotły,

- płyta CD „Mój świat

piosenka pt.: „Kolorowy deszcz” (Youtube.com/ watch?v=WiMMbV5qLq8)
      

Opracowały: Jolanta Gruchaj i Dorota Margan z Przedzkola nr 18 we Wrocławiu

Załączniki

Załącznik nr 1

Nie ma nóg a - skacze z góry,

nie ma rąk - popycha chmury.

Nie ma ust - a gwiżdże w oknie.

Deszcz rozsiewa a sam nie moknie. (wiatr)

Rozbłyska o wschodzie,

o zachodzie gaśnie.

Kiedy jest południe,

to świeci najjaśniej. (słońce)

Kiedy błyska, kiedy ulewa,

kiedy wicher łamie drzewa,

to jest znak, że idzie duża,

wielka, straszna, groźna....(burza).

Jestem gwiazdeczką białą, niewielką,

chuchnij - zostanie wody kropelka. (śnieg)

Załącznik nr 2

Maria Kownacka

O czterech synach Mamy Pogody

Była sobie Mama Pogoda - wspaniała, piękna i wiecznie młoda! Miała ona czterech synów Wiatrów: Wiatr Północny - mroźny i mocny - zimą przelatywał, tumany śniegu podrywał, dął, podnosił zamiecie, zawieja hulała po świecie! Południowy - zabijaka - prześcigał w locie najszybszego ptaka. Mieszkał nad morzem błękitnym, był szalony i sprytny. W rozpędzie przeskakiwał przez szczyty Tatr, a ludzie wtedy wołali: Wieje halny wiatr! Ale czasem wiał łagodnie i kwiaty pyłkiem zapylał, było słonecznie, pogodnie huśtał nad kwiatem motyla. Wschodni wiatr Matki nie słuchał i suszą na pola dmuchał. Leciał od strony, skąd słonko wschodzi; gdy wiał za długo, roślinkom szkodził... Zachodni leciał znad wielkich mórz - dużo wilgoci ze sobą niósł. Kto chce, niech spyta mądrego dziada - jak wiatr Zachodni, wtedy deszcz pada.

Załącznik nr 3

T. M. Massalska

Kropelki jak to kropelki

Kiedyś Chmurka bardzo, ale to bardzo, się pogniewała, aż pociemniała z gniewu. Zagrzmiała gwałtownie, cisnęła błyskawicami i spuściła na ziemię mnóstwo córeczek - Kropelek. - Co za deszcz! - mówili ludzie. Kropelki - jak to kropelki. Jedne leciały z uciechą, inne po prostu uciekały przed gniewem Mamy Chmury, bo tam, na górze, była istna burza. Awantura! Tata Deszcz szarym płaszczem otulił swoje córeczki. - To nie deszcz, a ulewa! - wołali ludzie. - Też mi coś! - prychała ze złością Ciotka Ulewa. A Kropelki pluskały i tworzyły kałuże. Zbierały się i naradzały: - Płyniemy do rzeki? Było ich coraz więcej i więcej. W końcu wiatr, który z nudów toczył w porywach jakieś kłębki traw, świsnął: - Dosyć tych rozmów! Do roboty! Wtedy Kropelki przypomniały sobie polecenia Mamy Chmury. Jedne miały umyć liście drzew, inne trawę. I część z nich wykonywała polecenia Mamy, ale inne udawały, że coś robią i... myk, myk – poleciały na ziemię. - Poleżymy sobie plackiem - marzyły. A Ziemia zapraszała Kropelki, mówiąc do nich: - Chodźcie, chodźcie do mnie. Pokażę wam korzonki. Wtedy część małych Kropelek szybko pobiegła strumyczkiem w głąb Ziemi. Na szczęście dla małych Kropelek- łobuziaków Mama Chmura nigdy nie gniewa się długo. Jak tylko gniew jej przeszedł, pojaśniała nieco a Słońce wesoło błysnęło zza Chmurki i zawołało do Kropelek: - Wracajcie! Wracajcie! Mama czeka! Kropelki uśmiechnęły się do Słońca, które aż pokraśniało z zadowolenia i przygrzało mocniej. Ledwie tak się stało, a już Kropelki zmieniły się w leciutkie jak mgiełka tancerki i w pląsach powędrowały z powrotem do góry... - Wyparowały! - zaszumiały Drzewa. Słońce na to mrugnęło do nich figlarnie i uśmiechnęło się od ucha do ucha.