Nauczyciel/ka zaprasza dzieci do dokończenia zdania: ZIEMIA JEST JAK… – Dzieci można zapraszać do dokończenia zdania poprzez poturlanie do nich piłki-globusa.

Nauczyciel/ka zaprasza dzieci do wspólnego kręgu i przedstawia temat zajęć: „Dziś będziemy zastanawiać się  jaki wpływ na środowisko mają nasze codzienne zakupy?” 

Dzieci mają dokończyć zdanie, pobudzić wyobraźnię, porównują planetę Ziemię z tym, cosię im w pierwszej kolejności kojarzy (woda, rośliny, zielony kolor, ludzie, rodzina, itp.)

Wprowadzenie do tematu – budowanie szacunku dla ziemi jako ważnego dla nas zasobu.

Dziecko poprzez porównania uświadamia sobie jak cennym darem jest dla nas Ziemia.

Przypomnienie dlaczego ważne jest aby ludzie dbali o naszą ziemię, co można zrobić aby była czystsza (wypowiedzi dzieci: nie śmiecić, oszczędzać wodę, itp.)

Rozmowa kierowana nt. codziennych zakupów rodziców dzieci (co kupują, czy jest to niezbędne do użytku codziennego, jakie produkty wybierają, w jakich opakowaniach, czy korzystają z promocji, jakich? itp.)

Nauczycielka opowiada historię powstania opakowań: „Początkowo w ogóle ludzie nie korzystali z opakowań. Wystarczały naturalne opakowania tj. np. liście dla kolby kukurydzy, skorupka dla jajka czy dla orzechów.
Później ludzie zaczęli np. sery, mięso zawijać w duże liście bambusa czy w skórę, lepić garnki z gliny na np. mleko czy oliwę . Z czasem zaczęły powstawać pierwsze torby na zakupy, początkowo papierowe, potem z materiału, kolejno reklamówki – plastikowe, którymi ludzie chcieli sobie ułatwić życie. Niestety – kiedy zaczęliśmy uzywać tak dużo opakowań jednorazowych, zrobiło się nie tylko łatwiej, ale brudniej. I trudniej już jest ziemię posprzątać“.

Nauczycielka opowiadając prezentuje  ówczesne oraz współczesne opakowania . Po rozpakowaniu przykładowych produktów (owoców) demonstruje ile pozostało zbędnych odpadów po opakowaniach. Pokazuje pozostałości z komentarzem: „To są opakowania, które pozostają po zrobieniu zakupów przez jedną osobę. Wyobraźcie sobie dzieci, ile ludzi codziennie robi zakupy? Każdy przecież musi kupić podstawowe produkty do spożycia. Wasi rodzice, pani sąsiadka, pani z poczty, rodzina i wiele, wiele więcej 

Dzieci opowiadają gdzie i jakie zakupy robią rodzice, wymieniają znane nazwy sklepów. 

Uczestnicząc w rozmowie dowiadują się jak powstały pierwsze opakowania,  uświadamiają sobie, że codzienne zakupy wpływają na  generowanie zbędnych odpadów.

Dziecko:
- wzmacnia świadomość, że wszyscy powinni dbać o środowisko naturalne

- dowiaduje się, że każdy człowiek poprzez codzienne zakupy może wpływać na środowisko naturalne

- potrafi wymienić, które opakowania są najbardziej przyjazne środowisku

- potrafi opowiedzieć jak zmieniały się z czasem opakowania

Omówienie jak długo rozkłada się np. torba plastikowa,:

„Drogie dzieci wyobraźcie sobie, że do przedszkola chodzicie już 3 lata, długo prawda? Wyobraźcie sobie, że taka reklamówka rozkłada się 300 lat, to jest 100 razy dłużej. Tak się stanie, jeżeli po zrobieniu zakupów wyrzucimy ją prosto do śmieci. Możemy jednak jej nie wyrzucać, ale użyć ponownie. A kiedy już się popsuje i podrze i wrzucimy ją do pojemnika na odpady plastikowe to możemy zrobić z niej coś pożytecznego“.

Nauczyciel/ka zaprasza dzieci aby posegregowały zebrane opakowania na plastik, papier, szkło, metal.

N-l wyjaśnia pojęcie „Recykling“ - na czym polega, jakie surowce nadają się do recyklingu – wg wytycznych komunalnych (różnią się one w poszczególnych miastach)

Nauczyciel/ka omawia co, dzięki recyklingowi surowców wtórnych, uzyskujemy (np. z produkcji z makulatury – papieru: zmniejszenie zużycia prądu, redukcję zanieczyszczenia powietrza i ilości scieków przemysłowych)

Dzieci ogladając produkty powstałe z materiałów odzyskanych dowiadują się w jaki sposób możemy wykorzystać ponownie materiały odpadowe (np. z recyklingu tworzyw sztucznych: karnistry, folie, słupki drogowe i ogrodzenia, zabawki, długopisy itp.) 

itp.

Na dywanie poukładane są różne owoce: jabłka, kiwi, truskawki, gruszki, mandarynki itp.

Nauczyciel/ka rozmawia z dziećmi nt. skąd pochodzą dane owoce, które z nich możemy znaleźć w naszym ogródku, a które przyjeżdżają do naszych sklepów z daleka. Wraz z dziećmi układa je (lub ich etykiety) na mapie w krajach, które są ich głównymi producentami np. Brazylia (pomarańcze), Chile (wingrona), Hiszpania (mandarynki), Ekwador (banany), Polska (jabłka).

Nauczyciel/ka zastanawia się z dziećmi, jaki wpływ na środowisko ma to, skąd pochodzą owoce – zaprasza je do burzy mózgów: czym docierają do nas południowe owoce? (samoletem, tirem, pociągiem).

Rozmowa nt. transportu produktów z zagranicy, omówienie jaką mają jakość, jaki wpływ na środowisko. Omówiewnie wpływu emnisji spalin do atmosfery. „Podczas transportu z rury wydechowej uwalniają się szkodliwe substancję, które są zagrożeniem  nie tylko dla człowieka, alę również roślin i zwierząt. Alternatywą jest transport kolejowy, który w porównaniu z transportem drogowym i lotniczym, jest najmniej szkodliwy dla środowiska i najbardziej efektywny energetycznie“

Nauczyciel kroi owoce, częstuje nimi dzieci.

Dzieci wymieniają owoce, które rosną u nich np. na działkach.

Dzieci pokazują na mapie gdzie leży Brazylia, Chile, Hiszpania - względem naszego kraju, określają odległości do przykładowego ogródka babci a słonecznej Italii.

Dzieci wymieniają im znane środki transportu i zastanawią się, które z nich są najbardziej ekologiczne.

Konsumpcja owoców

Dzieci:

- uświadamia sobie różnorodność pochodzenia owoców
-umie ocenić wpływ handlu międzynarodowego i transportu towarów na stan środowiska przyrodniczego.

Praca plastyczna:

Nauczycieka rozdaje dzieciom materiały i zaprasza je do wykonania imitacji rury wydechowej z rolki po papierze toaletowym i wysuwających się z niej spalin z czarnej krepiny (wsuniętych w rolkę, nieprzyklejonych pasków krepiny)

Po zakończeniu pracy nauczycielka zaprasza do zabawy w międzynarodowy transport towarów: każde dziecko udaje samochód poruszając się po pomieszczeniu i pozostawiając czarną wstążkę krepiny imitującą emisję spalin.

Nauczyciel/ka zwraca uwagę na podłogę zasłaną czarną krepiną z komentarzem – „tak wygląda nasze powietrze a potem ziemia, kiedy tak dużo samochodów transportuje towary.“ Zaprasza dzieci do podsumowania, co jest dla ziemi lepsze – kupowanie produktów lokalnych, czy takich, które przyjechały z bardzo daleka.

Nauczyciel/ka mówi, że możemy to zmienić kiedy zmienimy swój sposób robienia zakupów, transportowania towarów. Na niektóre rozwiązania ludzie jeszcze nie wpadli, ale mogą wymyślić je dzieci.

Dzieci udają samochódy, poruszają się po sali  pozostawiając czarne wstążki krepiny

Dzieci same podsumowują dlaczego warto kupować lokalne produkty.

Dziecko:
- zna niebezpieczeństwa grożące środowisku przyrodniczemu ze strony człowieka;

- potrafi szukać sensownych rozwiązań

Nauczyciel/ka dziękuje za sprzątnięcie ziemi (sali) ze spalin. Zaznacza, że dzięki wspólnemu wysiłkowi udao się sprzątnać salę, jednej osobie zajęłoby to bardzo dużo czasu i nie wiadomo, czy by się jej to udało, gdyby pozostałe osoby nie pomagały, a dalej śmieciły.